07.00 uur de wekker gaat, ben me nog niet geheel bewust van wat er aan de hand is. Ik kijk om me heen in de slaapkamer en denk he vakantie Salou lekker. Spring het bed uit, loop naar de woonkamer en doe de deur naar het balkon open. Ik ga het balkon op en snuif de frisse ochtendlucht naar binnen. Ik heb er zin in vandaag mompel ik. Ik trek een trainingsbroek en T shirt aan en ga naar beneden. Buiten is het nog rustig. Hier en daar hoor ik wat gerommel en ver weg hoor ik nog een vuilniswagen. Ik loop de straat uit, steek het spoor over en loop naar het strand. Dat ligt er mooi bij zeg ik tegen mezelf, de gemeente heeft weer goed werk verricht. Ik loop naar de vloedlijn en ga richting Cambrills. Wat een leven zo op een mooie heldere blauwe ochtend, wat een leven.

Na 45 minuten lopen keer ik om, het is dezelfde weg maar lijkt een andere wereld. Langzaam aan komen er meer mensen het strand op, hier en daar staat een visser, loopt iemand hard of loopt er iemand met een hond. Leuk denk ik al die mensen die ergens mee bezig zijn. Gezond zo ’s ochtends bewegen in de frisse lucht. Om ongeveer 08.45 uur kom ik bij mijn barretje voor het eerste kopje koffie en een praatje over het voetbal. Wat een leven bedenk ik me weer als ik de koffie op drink. Om 09.20 uur ga ik naar het appartement, de familie slaapt nog, ik heb al weer veel ervaringen opgedaan. Een lekkere douche werkt goed, tot nu toe allemaal genot bedenk ik me. Ik kies er om 09.50 uur voor niet met de familie te ontbijten maar lekker op een terras. Ik weet dat mijn familie mijn keuze wel zal begrijpen, ze kennen me en mijn gedrag in Salou. Om 10.05 uur zit ik op een terras vlak bij Bruintje Beer, onderweg heb ik een Nederlandse krant gekocht. Ik heb een plaatsje in de ochtendzon, die is nog niet te warm, maar je voelt dat de zon vandaag gaat branden. Machtig om de natuur zo te ervaren. Ik bestel een koffie met een broodje met lomo. Het is nog stil op het terras, maar het vult zich langzaam met vooral Engelsen, Spanjaarden, Duitsers en Nederlanders. Je kunt aan het ontbijt zien uit welk land ze komen. De een eet een broodje kaas, de ander bonen en worstjes, nog een ander een strammer max en de volgende een cakeje. Leuk denk ik al die verschillen. Ik doe de krant open en ga lezen. Naast me lezen ze mee. Al gauw praat ik met mijn buurman over het weer in Nederland, de nieuwste voetbaltransfers en de politiek. Je hoeft hier nooit eenzaam te zijn komt in mij op. Na nog een kopje koffie ga ik om 11.30 uur naar huis. Het is druk bedenk ik me, mensen met parasols, zwembandjes, stoelen en grote tassen lopen richting strand. Ze zien er vrolijk uit.

Thuis aangekomen word ik door de familie begroet, ze zijn met het ontbijt (of brunch) bezig. Ik vertel mijn verhaal en van de kinderen hoor ik over het nachtleven. Ze hadden genoten begreep ik, veel nieuwe mensen ontmoet. Ik vraag naar hun plannen. We zien wel mompelen ze, ik hoor iets van zwembad en strand. Ok zeg ik maar zullen we wel samen eten vanavond. Prima en we spreken om 22.00 uur af bij Juan’s restaurant in Cambrills. Mijn vrouw zegt dat ze wel wat samen met me wil ondernemen. Daar was ik blij mee en stelde voor om samen de bergen in te gaan een dorpje te bezoeken en een wandeling te maken. Leek haar een mooi idee, het lijkt wel of je hier makkelijker afspraken met elkaar kunt maken bedacht ik me.

Om 12.30 reden mijn vrouw en ik weg in de auto. Het dak open genietend van zon en wind. Nadat we richting Mont Roig gereden waren rook je de omgeving, hier een varkensboer, daar een pijnbomenbos en weer verder de druiven. Om ongeveer 14.00 uur stopten we in een klein dorpje bij een dorpshuis. We dronken een wijntje en aten tortilla. Wat een zaligheid zeiden we tegen elkaar. We kochten nog een paar flessen wijn van de plaatselijke coöperatieve en om 15.45 uur gingen via een mooie route langs een meer, een windmolenpark en vooral mooie bossen richting kust. Bij een parkeerplaats bij een bos stopten we en liepen het bos in, een kwartiertje ongeveer. Daar zijn we gaan zitten en alleen maar luisteren naar …….ja, naar wat, naar de stilte en naar vogels. Wat kan genieten toch eenvoudig zijn zeiden we tegen elkaar en het kost niets. Uiteindelijk reden we verder en waren om 18.00 uur thuis. Mijn vrouw ging wat lezen bij het zwembad en ik trok mijn sportkleding aan en ging een stukje fietsen door Salou.

Om 19.30 uur was ik weer bij het barretje waar ik ’s ochtends ook was. Iedereen was er, Manuel, Jesus, Herman, Pepe, noem maar op. We dronken een glas tinto, aten een tapa en vertelden over familie en de dingen van alle dag. Wat een sociaal leven bedacht ik, hoe anders dan in Nederland. Om 20.45 uur ging ik naar huis. Nam een douche en ging even op het balkon zitten. Om 21.45 naar Cambrills voor het eten bij Juan. Ook het eten was weer een mooi moment van de dag, we zaten in de tuin, begonnen met een schotel met producten uit de streek als voorgerecht, daarna een conecho ali oli en sloten af met een crema catalan. Daarbij een lekkere huiswijn. Ieder van ons vieren had iets te vertellen en voor we het wisten was het 00.15 uur. De rekening viel zoals altijd weer mee en we gingen naar huis, tenminste mijn vrouw en ik. De kinderen begonnen aan het zwaarste deel van de dag.

Om 01.00 uur stapte ik het bed in, ik blijf hier, dacht ik, ik ga hier niet meer weg. Wat een leven, wat een temperatuur, wat een gezelligheid. Morgen komt er weer zo’n dag. Ik hoop dat u ook deze dagen kent in uw vakantie in Salou.