Mijn komst was aangekondigd in het Costa Dorada Infomagazine. Iedereen had het gelezen, zelfs de weergoden. Wat was het mooi de laatste weken, wat heeft uw mijmeraar weer veel beleefd. U zult van deze belevenissen lezen in de verhaaltjes die ik in dit jubileumjaar (ja ja we bestaan vijf jaar) weer mag schrijven. De redactie heeft na lang beraad mij toegestaan weer mee te doen aan dit mooie en informatieve blad. Enige trots heeft zich daardoor van mij meester gemaakt. Een mijmeraar in een professioneel blad is als een amateurvoetballer op het Europees Kampioenschap.

Het was een belevenis, in Nederland lag iedereen voor pampus op het strand en in Salou was er bijna geen strand te zien. Hoge golven, veel wind, weinig zand was wat uw mijmeraar zag op zaterdag 10 mei. Alles wat Nederland zo bijzonder maakt was afgezakt naar de Middellandse Zee. Ik moet zeggen, niet op gehoopt, niet verwacht, maar toch prachtig. Hoezo prachtig zie ik u denken, wat moet je er mee met al die nattigheid, wind en somberheid. Maar, is er niets mooiers dan het onbekende, het gedachte onmogelijke en de wispelturigheid van de natuur. En in Salou weet je dat de temperatuur snel terugkomt, de nattigheid gauw opdroogt en de stemming zich direct aanpast.

Uitgestorven was Salou, waar is iedereen vroeg ik mij af. Waar zijn de tatoo’s, waar liggen de die-hards, waar lopen de grote zonnebrillen. Je zag ze niet, je hoorde ze niet het leek uitgestorven. Prachtig vond ik het, bijna alleen met de natuur. Wat mooi dat mensen zich kunnen terugtrekken, kunnen bezig houden met iets anders, niet aangewezen zijn op alleen de zon.

Zondag was het nog mooier, ´s ochtends toen ik al vroeg met Manuel (in mijn volgende verhaal meer over hem) aan het fietsen was, zag je heel langzaam de mensen uit hun schulp kruipen, alsof ze met een teen voelden hoe koud het water was, alsof ze met een natte vinger de wind aan het meten waren, alsof ze met een korte broek aan de temperatuur aan het voelen waren.

Als er een glimlach op het gezicht kwam, zag je dat de vrolijkheid er ook weer was.

Ik bedacht me dat je in Salou een tocht door je emoties kunt maken. Dat je na deze tocht kunt zeggen, ja ik ben er weer: ik kan voelen, ik kan blij zijn, ik kan er zijn.